Το Ανώτατο Δικαστήριο, κατόπιν αίτησης του δικηγορικού γραφείου Λούκας & Βίας Λ. Παρπαρίνος & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε., ακύρωσε με απόφασή του ημερ. 1/3/2024, καταδίκη 4 Ουκρανών για παρακοή Διατάγματος Δικαστηρίου σε διαδικασία προνομιακού εντάλματος Certiorari.
Οι αιτητές/καταδικασθέντες, μόνιμοι κάτοικοι εξωτερικού, στις 20/11/2023, εν τη απουσία τους, βρέθηκαν ένοχοι παρακοής Διατάγματος Δικαστηρίου. Οι αιτητές ζήτησαν αμέσως, με αίτησή τους στο Ανώτατο Δικαστήριο, την ακύρωση καταδίκης τους, επικαλούμενοι, μεταξύ άλλων, παράβαση των αρχών της φυσικής δικαιοσύνης. Οι Καθ’ ων η Αίτηση, με την ένστασή τους με 24 λόγους, ζήτησαν την απόρριψη των αιτητών. Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας και τους 24 λόγους ένστασης, ακύρωσε την πρωτόδικη απόφαση καταδίκης των αιτητών ημερομηνίας 20/11/2023, αναφέροντας, μεταξύ άλλων, ότι το θέμα της επίδοσης της αίτησης παρακοής ημερομηνίας 11/5/2020 παρέμεινε ζωντανό για εξαιρετικά μεγάλο χρόνο χωρίς να αποφασίζεται και ουδέποτε υπήρξε εύρημα του Δικαστηρίου για καλή επίδοση για την συγκεκριμένη ημερομηνία που αυτή ήταν ορισμένη για επίδοση.
Το Ανώτατο Δικαστήριο τόνισε ότι η συμμόρφωση με τα διατάγματα που εκδίδουν τα Δικαστήριά μας είναι υψίστης σημασίας, όμως, εξίσου σημαντικό είναι και το δικαίωμα προσώπων, συνταγματικά κατοχυρωμένο, το οποίο πηγάζει από τους κανόνες της φυσικής δικαιοσύνης, να πληροφορούνται για δικαστικά μέτρα που λαμβάνονται εναντίον τους και τα οποία είναι δυνατόν να επηρεάσουν τα δικαιώματά τους.
Περαιτέρω, επανέλαβε τη νομολογία, ότι σε υποθέσεις όπως η υπό εξέταση στα πλαίσια διασφάλισης δίκαιης αντιμετώπισης του υποκείμενου σε ενδεχόμενες κυρώσεις διαδίκου που αντιμετωπίζει αίτηση παρακοής, η παρουσία του διαδίκου είναι απαραίτητη. Αυτό ισχυεί, τόσο για να ακουστεί επί της ουσίας της αίτησης παρακοής, όσο και για να προβάλει τις θέσεις του, σε περίπτωση ενοχής ως προς την ενδεχόμενη ποινή, συχνά στερητική της ελευθερίας του. Έκρινε ότι το κατώτερο Δικαστήριο, θεωρώντας αδικαιολόγητα ότι η επίδοση ήταν καλή, εξεδίκασε την αίτηση στην απουσία των εδώ αιτητών, επηρεάζοντας θεμελιώδη δικαιώματά τους. Επίσης, έκρινε ότι η διαδικασία, βάσει της οποίας οι αιτητές κρίθηκαν ένοχοι παρακοής διατάγματος, δεν ήταν νόμιμη, αφού αυτοί στερήθηκαν του δικαιώματος να ακουστούν και η καταδικαστική απόφαση συνεπώς πάσχει. Ως αποτέλεσμα, η καταδικαστική απόφαση του κατώτερου Δικαστηρίου ακυρώθηκε και επιδικάστηκαν προς όφελος των αιτητών όλα τα έξοδα της διαδικασίας.